Sakinim mi demeliydim.
Değişiyorum.
Sessizce kabuk değiştiriyorum. Kimse farketmiyor.
Hücrelerim yenilendikçe, yüzüme, ellerime sinen koku zerreleri,
tecrübelerim toz olup havaya karışıyor.
Saçlarımı yıkadıkça, tırnaklarımı kestikçe unutuyorum.
Atığa dönüşen tuhaf bir hikayeyim.
Sonu belirsiz bir filmin son bölümüyüm.
Kültüm artık, sıradan bir hayatın elbiseleri içinde.
Kimsenin anlamasının gerekmediği, öylesine birşeyim.
Hiçim yine.
Mutsuz değilim, mutlu da.
Kadın değilim, erkek de.
Ne yinim ne yang.
Sıfırım.
Bütün tuhaflığımla....
Pic: Nemo et Nihil
3 yorum:
eklemeliyim ki insanın hücrelerinin tamamen yenilenmesi 3 yıl sürer...
bunu yazan aslında başka bir bendim retoriği mi bu kendi yazına yorum yapmak:)
"hemen havaya girme belki daha üç yıl sürebilir bu" uyarısı kendime:)
Yorum Gönder